Tropical architecture, critical regionalism in the age of globalization

hoofdstuk 3, Globalisation: some cultural dilemmas

Onder globalisering verstaan we niet het effectief verbinden van de hele wereld. We bedoelen hiermee een netwerk van communicatie en uitwisseling. In werkelijkheid is onze wereld eerder een atlas met radicale kernen en ontkoppelde gebieden die grote gebieden verbergen. Deze gebieden zijn losgekoppeld of slechts indirect met elkaar verbonden door gedecentraliseerde stadcentra.

De globalisering heeft een meervoudsvorming in de cultuur aangewakkerd. Het economische, culturele en de communicatie verloopt via een andere vorming en neigt naar de oude en een aantal nieuwe steden. Er moet meer inspanning komen om de culturele gebieden te kunne handhaven. Het instituut van “Tropical Achitecture” is een voorbeeld van een instelling die zich hiervoor inzet.

De wereld wordt meer stedelijk, doordat men vanuit het “platte land” naar de metropool verhuisd. Hierdoor worden de omliggende dorpen opgenomen in de grote stad en raken deze met elkaar verbonden. Een voorbeeld hiervan is Rio de Janeiro en China waar dit uit het niets gebeurden.

 

                                 Rio de Janeiro                                        China

Bijna de helft van de wereldbevolking woont in stedelijke gebied. Deze situatie zorgt voor meerdere fysieke en mentale onderdrukking. De grootste oorzaak van de wereldwijde opening is het internet. Het is ook opmerkelijk dat er bij science fiction bijna altijd gefantaseerd wordt in stedelijke termen, binnenplaatsen en stedelijke technologieën.

De globalisering heeft twee culturele processen aan het licht gebracht. Deze interactie is een kritisch punt van de symbolische kracht van samen (eenheid), en een schijnbare tegenstelling dat het tijdperk vermeld. Aan de ene kant het industriële kapitalisme, wat in Europa te zien is. De westerse cultuur heeft een paradoxale betekenis gekregen met een bevestiging van de verschillen. Door de culturele globalisering ontstaat er een wisselwerking tussen de westerse cultuur en de culturele meervoudigheid van de wereld

Cultereel geld is geen passief verschijnsel. Ontvangers zetten dit om en gebruiken dit voor de toekomst. Maar er is een nieuwe kant van het geld aan het daglicht gekomen. Door de economische, politieke en culturele machten wordt ‘culture of resignification’. Een zaak van wie eet wie? Nog een probleem is dat er niet is uit te gaan van een machtsstructuur. Onze cultuur bevat nu een gespannenheid. Sociale machten kunnen niet altijd met elkaar over weg en er zijn grote meningsverschillen over wat goed of fout is. Wanneer verlies je de macht en wanneer ben je schappelijk. Het is een geval van wie de dienst uit maakt. Waar liggen de grenzen. Globalisatie betekend voor de een meer dan voor de ander.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Door de globalisering is het uitwisselen van informatie en ervaring makkelijk geworden. Vele ‘gesloten’ culturen zijn hierdoor geïnfecteerd. Een cultuur wordt vaak van generatie op generatie doorgegeven, door de globalisering ontstaat er een nieuw blik op de wereld. Bij een ‘gesloten’ cultuur ,zoals bijvoorbeeld van de cultuur Sambia, wordt je met de cultuur opgegroeid en weet je niet veel anders. Je ziet dan ook als er invloeden van buitenaf komen de cultuur vaak instort. De globalisering zorgt ervoor dat de mensen invloeden krijgen van buiten hun cultuur en opvoeding, dit kan invloed hebben op het beeld wat je van het leven hebt. Het opent deuren. Dit kan als negatief beschouwd worden maar ook als positief. Hierdoor kan je wel buiten de cultuur kijken en je eigen bevindingen laten spreken. De cultuur wordt hierdoor misschien wel aangepast, maar hierdoor kun je je wel ontwikkelen. De globalisering heeft voor de een meer invloed op het leven dan voor de ander. Het steeds stedelijker worden van de wereld, waardoor bijna de helft in een stad leeft, heeft invloed op het leven van de mens. Je wordt meegenomen door het stadsleven waarbij de media een grote invloed heeft en waarbij cultuur en religie steeds verder verwaarloosd worden.

Boek: Tropical architecture: critical regionalism in the age of globalization
Auteur: Tzonis, Alexander, Liane Lefaivre and Bruno Stagno./ Gerardo Mosquera

 

 

Tropical architecture, critical regionalism in the age of globalization

 hoofdstuk 5   Modernizing Appropriations/Appropriating Modernity

Alleen als we onze traditie erkennen als erfgoed dat voordurend evolueert, zullen we in staat zijn een evenwicht te vinden tussen de regionale en de internationale identiteit.

Het woord traditie stamt af van het Latijnse woord “tradere” en betekend doorgeven. Het is moeilijk om traditie concreet te definiëren, maar er zijn veel pogingen gedaan.

Zo heeft ook Edward Shills een poging gedaan, hij defineert het als volgt:

Alles wat wordt overgedragen en overgeleverd van het verleden tot het heden. Het maakt een statement over wat er is overgeleverd of in welke specifieke combinatie, of dat het een psychologische of een culturele vorming  is, het zegt niets over hoe lang het is overgeleverd of op welke wijze, mondeling of schriftelijk.

Curtis komt met een zowaar tegenovergestelde benaming:

Traditie in een voor de hand liggende betekenis van een zichtbaar verleden, erfenis kan slechts ten dele behulpzaam zijn, maar de werkelijkheid van vandaag is anders. De architect moet vinden wat goed is voor de huidige omstandigheden en als hij daarmee tevreden is geeft hij hier een waardige toevoeging aan. Er is geen plaats voor vredelievendheid of onechte sentimentaliteit.  

Tradities zijn groepsgebonden, ofwel verbonden aan een volk. Daarom is ‘volksarchitectuur’ moeilijk te verbeteren omdat hierbij gestreefd wordt naar perfectie.

Dit is voor elk volk, elke samenleving en elke cultuur verschillend. Hedendaags onderzoek naar volksarchitectuur komt steeds terug op continuïteit en individualiteit.

Upton geeft hier zijn mening over:

We moeten de ruimte van de volkstaal besmetten en verplaatsen in het menselijke culturele landschap. We moeten onze aandacht weg richten van de zoektocht naar het authentieke, het karakteristieke, het blijvende en het zuivere, en ons verdiepen in het actieve, het vluchtige en het onzuivere, op zoek naar instellingen die dubbelzinnig zijn, meervoudig, vaak omstreden, en het onderzoeken van contactpunten en transformatie - in de markt, aan de rand, in het nieuwe en het rottende.

Jennifer Wicke gaat hier tegenin:

Het regionalisme fantaseert over een lokale conversatie, een regionale 'essentie', dat hoe dan ook wenselijk is in utopische termen, niet overal kan worden geplaatst op de kaart van de postmoderne werkelijkheid. De behouden en idiomatische referenties die ontstaan zijn ​​uit het kritische regionalisme zijn allemaal goed, maar een compleet regionalistisch programma van oprichters in de wereldwijde politiek, die niet weg kan worden gezwaaid door de toverstaf van regionaal gevoelige architectuur. De sociale ruimte, wordt immers evenveel gevormd door de informatieve, representatieve netwerken van massacultuur en de media als door iets anders. En een regionale purisme zal de baby van de sociale werkelijkheid naar buiten gooien met het badwater van het internationalisme.

Veel studenten in Azië keuren de traditie als een verbeterde eigenschap niet goed. Architecten doen er pogingen om traditie een nieuwe definitie te geven.  Voor veel architecten is terug gaan naar de traditie van voor de industriële revolutie ondenkbaar. In de traditievorm wordt er niet geaccepteerd dat er een relatie is tussen overgang en betekenissen. Het probeert de oude tradities te begrijpen en de geërfde traditionele handelingen te wijzigen. Dit is ook terug te zien in de architectonische tradities.  Relevante aspecten worden geabstraheerd, zoals een naderend doel voor een nieuw bewustzijn en nieuwe interpretaties over betekenissen die bij een bepaalde traditie toe behoren.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik denk dat traditie een belangrijk onderdeel is van een cultuur. Het refereren naar het verleden is belangrijk om herkenning aan de mensen te geven, maar een cultuur kan zich daardoor nog wel ontwikkelen! Een samenkomst van het moderne en de traditie lijkt mij daarom het juiste uitgangspunt. Traditionele elementen zijn belangrijk in de herkenning van de mens en het moderne is belangrijk in het ontwikkelen van de mens. Ik denk dat alleen zo de mens niet vervreemd raakt van de omgeving en zich toch doorontwikkeld. Postmoderne architectuur (de traditie combineren met het moderne) lijkt me daarom geschikt voor vele culturen. Hiervoor dient men zich dus wel in te leven in de andere cultuur maar kan dit vertalen in een "modern gebouw.

Boek: Tropical architecture : critical regionalism in the age of globalization

Auteur: Alexander Tzonis, Liane Lefaivre and Bruno Stagno./ Tan Hock Beng

 

Edwid Lutyens

Brits-Indië

India werd van 1858 tot 1947 geregeerd als onderdeel van het Britse Rijk. Engeland beïnvloede de situatie in India vanaf de 17^e eeuw. In deze periode heerste er een grote verdeeldheid. Dat kwam doordat de Britten de Indische culturen niet altijd eerbiedigen.

Oude Delhi

Net als in andere Indiase steden is de binnenstad van het oude Delhi een chaotische wirwar van straatjes, waar het krioelt van de mensen, ossenwagens, fietsen, auto’s, paardenwagens en verder alles wat beweegt. In dat oude centrum staan gebouwen van rode steen, de nalatenschap van de grootmogols.

 

New Delhi

 Door de komst van de Engelse veranderde er veel in India, zo ook de architectuur. Edwin Lutyens had hier een grote rol in, hij werd gezien als de architect van het Britse rijk. Hij kreeg de opdracht in 1911 om een nieuwe moderne stad te ontwerpen. De Britten wilde hun koloniale hoofdstad verplaatsen van Kolkata (Calcutta) naar Delhi. De bestaande dorpen in dit gebied moesten plaats maken voor de moderne stad (New Delhi). Er moest een samensmelting ontstaan tussen het Britse classicisme en de Indiase architectuur. Lutyens analyseerde de bestaande bebouwing en architectuur van India maar vond de gebouwen van de Indiase architecten geen schoonheid hebben. Hij vond de Gotische elementen in de architectuur, die rond 1870 toegepast werden, niet aansloten op het warme klimaat van India. Hier hadden de inwoners geen moeite mee.

 

In 1912 begonnen Lutyens en zijn deelgenoot Baker met het ontwerpen van de gebouwen in New Delhi. Ze zijn begonnen met het parlement huis en het paleis van de onderkoning, wat door de regering niet als positief werd gezien door de weinige Indiase invloeden. Daarom hadden ze een compromis gesloten om de Britse architectuur met de Mogolse stijl te combineren. Hieruit blijkt wel dat Lutyens wel degelijk rekening hield met de Indiase cultuur. Verder hebben ze de hele stad New Delhi ontworpen met een combinatie van Britse en Indiase architectuur. Om zo de Indiase cultuur eer aan te doen. Het duurde ongeveer 18 jaar voor de plannen van Lutyes gerealiseerd werden.
 

 

Bronnen:

http://www.voorbeginners.info/india/new-delhi.htm

http://nl.dreamstime.com/stock-foto-oud-delhi-india-image573430

Presentatie lesweek 4

Indische cultuur

Culturalisme & Architectuur

In het begin begreep ik de link tussen culturalisme en architectuur nog niet helemaal. Dit is in de loop van de lessen steeds duidelijker geworden. Ik heb geleerd om je in te leven in een andere cultuur en niet te snel een vooroordeel te hebben, maar ook te kijken vanuit de ogen van de ander.

Sommige culturen zoals de authentieke cultuur  in de film: ’the Guardian of the Flutes’, worden door ons westerlingen al snel gezien als barbaars. Toch als je de film afkijkt en je verdiept in de cultuur, kom je erachter dat er toch normen en waarden in de cultuur aanwezig zijn die als positief aanvaard kunnen worden. Zo zou er in de authentieke cultuur nooit iemand vermoord of verkracht worden doordat er strenge rituelen zijn. Je ziet dat door de komst van westerse invloeden er later wel een meisje wordt verkracht. Doordat de jongere generatie de normen en waarde van de authentieke cultuur niet accepteren en handhaven ontstaat er een kloof tussen de oudere en de jongere generatie. De oudere hebben een Universalistische kijk op de cultuur, alleen hun authentieke cultuur is juist.

Zo ben ik er achter gekomen dat je al heel snel een oordeel hebt over mensen en hun cultuur, zonder dat je je er in verdiept hebt of de onderliggende gedachten begrijpt.  Vaak is het ook wel lastig om deze cultuurverschillen te begrijpen en te kunnen accepteren, omdat culturen vaak langs elkaar leven in plaats van met elkaar. Vaak is er sprake van Multiculturalisme hierbij staat één cultuur centraal en wordt er niet gecommuniceerd met de andere culturen.

Ik denk dat het beter is om te leven met elkaar en je open te stellen voor de andere cultuur. Zodat er een Transculturalisme ontstaat tussen de culturen. Misschien dat de zuivere cultuur dan aangetast wordt maar zo kun je van elkaar leren en elkaar leren begrijpen.

Er zijn vele architecten die gebouwen ontwikkeld hebben in een andere cultuur. De ene stelde zich wel open voor de andere cultuur (zoals Doshi) en de andere kijkt meer vanuit een  Eurocentristisch oogpunt zoals (Le Corbusier). India werd van 1858 tot 1947 geregeerd als onderdeel van het Britse Rijk. Le Corbusier kreeg de opdracht om Chandigarh te ontwerpen, de nieuwe hoofdstad van India nadat de  Mayer stopte met het ontwerp. Mayer probeerde een nieuwe architectuur te creëren, die zowel westers als Indisch was. Le Corbusier dacht heel anders over de Indische architectuur, hij vond het kinderlijke architectuur. Le Corbusier ontwikkelde een westers plan dat niet aangepast is aan de Indische cultuur en het tropische klimaat. Hij probeerde zijn eigen westerse ideeën door te drukken.  Doshi stelt zich daar in tegen wel open voor andere culturen en probeert samen met de bevolking tot een goed ontwerp te komen. Hij probeert zich in te leven in andere mensen en behandeld elk mens als gelijke en geeft ze tijd en aandacht.  Hij ziet ontwerpen als een leerproces. Doshi heeft veel gereisd en in veel landen gewoond en dus vele culturen kunnen aanschouwen. Ik denk daarom ook dat hij een andere kijk op cultuur heeft ontwikkeld als Le Corbusier.

Door de boeken die ik gelezen heb tijdens het vak, heb ik vanuit verschillende oogpunten kunnen kijken naar cultuur. Zoals in de tekst: Interlude Relativism van B. Williams. Hij geeft zijn mening over wat volgends hem relativisme inhoud. Hij is van mening dat je verschillende culturen niet met elkaar kunt vergelijken. Het is niet mogelijk om te oordelen over een cultuur of samenleving als je niet in die maatschappij leeft.  Je moet je niet bemoeien met andere culturen. Er bestaat geen goed of fout. Ik vind dat B. Williams vanuit een extreem standpunt te werk gaat. Hij zegt: “Het volk de Ashanti’s uit Ghana namen mensen uit omliggende dorpen gevangen. Ze verkochten deze mensen door aan Europese slavenhandelaren.  ‘De Ashanti’s hadden het recht om dit te doen’, zegt Williams. We kunnen dit niet afkeuren want we mogen ze niet belemmeren.” Door deze verschillende standpunten te bekijken heb ik wel een eigen kijk op cultuur gekregen. Je kunt alles uit verschillende perspectieven bekijken.

Mijn beeld op andere culturen is door het vak culturalisme veranderd. Het heeft me laten in zien dat je niet te snel een vooroordeel moeten hebben zonder dat je, je eigen verdiept hebt in de andere cultuur. Je kunt de alles uit verschillende perspectieven bekijken. Ik ben het vak in de loop van de lessen steeds meer gaan waarderen en zie het belang ervan. Door het vak culturalisme heb ik  veel geleerd over hoe je in een andere cultuur en klimaat, tot een respectabel ontwerp kan komen waarbij je de mensen te vrede stelt. Dit door je open te stellen voor andere culturen en hiervan te leren. Ik denk dat het vak niet alleen belangrijk kan zijn als je in het buitenland iets gaat ontwikkelen, maar ook in Nederland zelf. Nederland is een multicultureel land waarbij je dus ook te maken hebt met verschillende culturen. Ik ben daarom Els van den Veyver dankbaar voor de lessen die belangrijk zijn voor mijn toekomst als architect.   

Bron: Lesweken 1 t/m 7 culturalisme
 

Boek: Tropical architecture : critical regionalism in the age of globalization

Auteur: Alexander Tzonis, Liane Lefaivre and Bruno Stagno.

Kenia 'Bouwen in Afrika'

College Michiel Smits Tijdens dit college culturalisme gaf Michiel Smits een presentatie over zijn ervaring in Afrika. Toen hij nog studeerde aan een MBO opleiding kwam hij in aanraking met een project in Kenia. Hoewel hij er nog nooit geweest was, nam hij de uitdaging aan en maakten een ontwerp dat binnen enkele dagen ontwerpklaar was. Zonder het ontwerp verder uit te werken, werd het gerealiseerd in Afrika. Al snel blijkt dat het ontwerp niet past bij de Afrikaanse cultuur. Hij had een westers ontwerp gemaakt dat is Afrika gebouwd is. De Afrikaanse cultuur en de Westerse cultuur verschillen nogal van elkaar. Zo is het in Afrika gebruikelijk om buiten te koken. Dus de mooie keuken die ontworpen was werd dan ook niet gebruikt door de mensen in Afrika. Ook leven de mensen het grootste gedeelte van de dag, buiten in de schaduw. Daar vinden de gemeenschappelijke contacten plaats. Hoewel Michiel Smits enthousiast was over de hulp die hij in Afrika wilde verlenen, zaten de mensen in Afrika helemaal niet te wachten op veranderingen. Ze vonden het wel goed hoe het was, en waren gelukkig met wat ze hebben. Er werden gebouwen gemaakt door de westerlingen zelf, terwijl de Afrikanen toekijken. Zo werden de mensen niet meegenomen in het bouwproces. Ik denk dat als je gaat bouwen in een andere cultuur of ander land. Dat je je eerst goed moet verdiepen in de cultuur en de gewoonte van de mensen. Ook is het belangrijk om naar het klimaat te kijken. Je moet de tijd nemen om naar de andere mensen te luisteren en er van te leren. Zoals Doshi zou doen. Alleen zo krijg je een respectabel ontwerp waar alle partijen gelukkig mee zijn en dat ook toepasbaar is in het klimaat. Ieder gebouw is weer bijzonder en afhankelijk van de functie, bewoners en het klimaat. Michiel Smits wist te weinig van het Afrikaanse cultuur en klimaat om er een goed gebouw te ontwikkelen. Ondanks dit gegeven vind ik het een goede actie om zich in te zetten voor Afrika en naast zijn studie, zich bezig houden met een project. Hij heeft hier denk ik ook veel van geleerd.

Bron:  Lesweek 7 Culturalisme

Tropical architecture, critical regionalism in the age of globalization

hoofdstuk 13, Rethinking the city in the tropics: The tropics city concept

The tropics city concept” is een grondige heroverweging om de tropische stad te herinrichten. Het gaat om warme vochtige gebieden, rond de evenaar en op zeeniveau georiënteerd. In dit gebied zullen een aantal megasteden worden ontwikkeld met inwoners tussen de drie en vijftien miljoen. Er moet een oplossing worden gevonden voor:  infrastructuur, waterberging, milieuvervuiling, afvalbeheer, efficiënt energieverbruik  en een oplossing voor het enorme geld wat de inwoners moeten betalen voor deze verstedelijking. In het kort, de ontwikkelingen moeten geordend gebeuren.

Er kwamen veel problemen toen de gekoloniseerde landen onafhankelijk werden omdat er een beperkt aantal intellectuelen waren. Na de tweede wereldoorlog ontstond er een netwerk van wereldwijde economieën, kapitaal, het vermogen in product verwerking, efficiënt beheer en expertise om een ​​stabiele economie te vormen. Een belangrijk onderdeel hierbij was de gezondheid & hygiëne. Door deze ontwikkeling steeg het de populatie enorm. Er moest dus een goed werkend plan worden bedacht waarbij je makkelijk kan uitbreiden.

Jean Drew en Maxwell Fry begon aan het plan in Nigeria. Le Corbusier, Oscar Niemeyer, Lucio Costa en Affonso Reidy brachten daarna het modernisme naar de tropen. Ze paste zich aan de tropische omgeving aan. Ze gebruikte te zon en de regen om een nieuwe levensstijl te creëren waarbij de hele samenleving profeit heeft, door een ecologisch evenwicht te creëren. “Two-level City Centre” is hierbij een belangrijk begrip. Hierbij is level 1 bedoeld als circulatie en commerciële ruimte en level 2 als gemeenschappelijke en culturele ruimte. Belangrijk hierbij is om de interne ruimtes flexibel te maken. De gebouwen worden beplant om zo een koel binnenklimaat te creëren.

Door de enorme overbevolking werkte de ontwerpen van Le Corbusier niet meer. Hij had bij zijn ontwerpen een slechte inschatting gemaakt over wat er in de toekomst zou gebeuren. Zoals bij zijn ontwerp van de Legislative Assembly Building. Het gebouw heeft te weinig openbare ruimte.

 

Het platteland vormt zich om de stedelijke gebieden van de tropische stad. In plaats van om het platteland heen te bouwen moet je het platteland verplaatsen. Daarom is het belangrijk dat er veel openbare ruimtes zijn tussen de gebouwen en op de daken van de gebouwen.  Het is belangrijk om de mensen te betrekken bij het ontwerp zodat ze vertrouwen opbouwen. Ook zouden de werktijden beter in gedeeld kunnen worden. In plaats van tussen 09:00 en 17:00 te werken kan je gebruik maken van de koelere ochtenden en avonden.

Bij het ontwikkelen van een stedelijk plan vind ik het van groot belang om de plaatselijke bevolking erbij te betrekken. Ik denk dat alleen hierdoor een goede vertrouwensband kan ontstaan tussen het project en de bevolking. De bevolking zijn uiteindelijk toch de mensen die er moeten wonen. Je kan wel iets bedenken maar als de bevolking er niet achterstaat werkt het niet.

Boek:  Tropical architecture : critical regionalism in the age of globalization
Auteur: Alexander Tzonis, Liane Lefaivre and Bruno Stagno / Tay Kheng Soon.