Tropical architecture, critical regionalism in the age of globalization

 hoofdstuk 5   Modernizing Appropriations/Appropriating Modernity

Alleen als we onze traditie erkennen als erfgoed dat voordurend evolueert, zullen we in staat zijn een evenwicht te vinden tussen de regionale en de internationale identiteit.

Het woord traditie stamt af van het Latijnse woord “tradere” en betekend doorgeven. Het is moeilijk om traditie concreet te definiëren, maar er zijn veel pogingen gedaan.

Zo heeft ook Edward Shills een poging gedaan, hij defineert het als volgt:

Alles wat wordt overgedragen en overgeleverd van het verleden tot het heden. Het maakt een statement over wat er is overgeleverd of in welke specifieke combinatie, of dat het een psychologische of een culturele vorming  is, het zegt niets over hoe lang het is overgeleverd of op welke wijze, mondeling of schriftelijk.

Curtis komt met een zowaar tegenovergestelde benaming:

Traditie in een voor de hand liggende betekenis van een zichtbaar verleden, erfenis kan slechts ten dele behulpzaam zijn, maar de werkelijkheid van vandaag is anders. De architect moet vinden wat goed is voor de huidige omstandigheden en als hij daarmee tevreden is geeft hij hier een waardige toevoeging aan. Er is geen plaats voor vredelievendheid of onechte sentimentaliteit.  

Tradities zijn groepsgebonden, ofwel verbonden aan een volk. Daarom is ‘volksarchitectuur’ moeilijk te verbeteren omdat hierbij gestreefd wordt naar perfectie.

Dit is voor elk volk, elke samenleving en elke cultuur verschillend. Hedendaags onderzoek naar volksarchitectuur komt steeds terug op continuïteit en individualiteit.

Upton geeft hier zijn mening over:

We moeten de ruimte van de volkstaal besmetten en verplaatsen in het menselijke culturele landschap. We moeten onze aandacht weg richten van de zoektocht naar het authentieke, het karakteristieke, het blijvende en het zuivere, en ons verdiepen in het actieve, het vluchtige en het onzuivere, op zoek naar instellingen die dubbelzinnig zijn, meervoudig, vaak omstreden, en het onderzoeken van contactpunten en transformatie - in de markt, aan de rand, in het nieuwe en het rottende.

Jennifer Wicke gaat hier tegenin:

Het regionalisme fantaseert over een lokale conversatie, een regionale 'essentie', dat hoe dan ook wenselijk is in utopische termen, niet overal kan worden geplaatst op de kaart van de postmoderne werkelijkheid. De behouden en idiomatische referenties die ontstaan zijn ​​uit het kritische regionalisme zijn allemaal goed, maar een compleet regionalistisch programma van oprichters in de wereldwijde politiek, die niet weg kan worden gezwaaid door de toverstaf van regionaal gevoelige architectuur. De sociale ruimte, wordt immers evenveel gevormd door de informatieve, representatieve netwerken van massacultuur en de media als door iets anders. En een regionale purisme zal de baby van de sociale werkelijkheid naar buiten gooien met het badwater van het internationalisme.

Veel studenten in Azië keuren de traditie als een verbeterde eigenschap niet goed. Architecten doen er pogingen om traditie een nieuwe definitie te geven.  Voor veel architecten is terug gaan naar de traditie van voor de industriële revolutie ondenkbaar. In de traditievorm wordt er niet geaccepteerd dat er een relatie is tussen overgang en betekenissen. Het probeert de oude tradities te begrijpen en de geërfde traditionele handelingen te wijzigen. Dit is ook terug te zien in de architectonische tradities.  Relevante aspecten worden geabstraheerd, zoals een naderend doel voor een nieuw bewustzijn en nieuwe interpretaties over betekenissen die bij een bepaalde traditie toe behoren.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik denk dat traditie een belangrijk onderdeel is van een cultuur. Het refereren naar het verleden is belangrijk om herkenning aan de mensen te geven, maar een cultuur kan zich daardoor nog wel ontwikkelen! Een samenkomst van het moderne en de traditie lijkt mij daarom het juiste uitgangspunt. Traditionele elementen zijn belangrijk in de herkenning van de mens en het moderne is belangrijk in het ontwikkelen van de mens. Ik denk dat alleen zo de mens niet vervreemd raakt van de omgeving en zich toch doorontwikkeld. Postmoderne architectuur (de traditie combineren met het moderne) lijkt me daarom geschikt voor vele culturen. Hiervoor dient men zich dus wel in te leven in de andere cultuur maar kan dit vertalen in een "modern gebouw.

Boek: Tropical architecture : critical regionalism in the age of globalization

Auteur: Alexander Tzonis, Liane Lefaivre and Bruno Stagno./ Tan Hock Beng